Ciężko mi jest sobie przypomnieć, kiedy myśl o radiu zaświtała mi po raz pierwszy, ale musiało być to dość dawno. Pamiętam dobrze czasy, kiedy będąc małą dziewczynką z warkoczykami stworzyłam sobie w głowie radio Sher-Kan (do dziś nie wiem skąd ta nazwa...;) i zamęczałam swych rodziców relacjami na żywo z wydarzeń, które aktualnie przeżywałam. Co gorsza funkcja wewnętrznego radia uaktywniała mi się w najbardziej stresujących sytuacjach – takich jak zawody (jazda konna) i popisy na gitarze w kółku muzycznym (wielogodzinne ćwiczenia doprowadziły do kilku przeprowadzek w okolicy i opatentowaniu domowych sposobów na odciski na opuszkach). A do takiego prawdziwego radia trafiłam dzięki... Warszawie;).